Romen Diyojen ve Alpaslan
Bizans İmparatoru Diyojen (Romanos Diogenes) Türkleri Anadolu’dan atmak için ordusuyla Malazgirt Ovası’na doğru yürüyordu. Parayla asker toplamış, Hıristiyanlığın en büyük lideri sayılan Papa’dan yardım görmüştü. Kibirliydi. Ordusu yürürken uzun uzun baktıktan sonra gülüyor ve etrafındakilere;
“Dünyada benim ordum kadar kuvvetli bir ordu olabilir mi?” diye soruyordu.
Etrafındakiler de gülüşüp cevap veriyorlardı;
“Asla İmparator Hazretleri!...Siz ve ordunuz, Alpaslan’ı dize getireceksiniz.”
“Öyle olacak. Alpaslan’ı atımın kuyruğuna bağlayıp sürükleyeceğim veya bir demir kafes içinde diyar diyar gezdireceğim!”
1071 yılı Ağustos’unun 25’inci (Cuma) günü iki ordu Malazgirt Ovası’nda karşılaştı.
Alpaslan’ın ordusu, düşman ordusunun dörtte biri kadardı. Fakat perva etmiyorlar, düşmanı yenmek ve Anadolu’yu “ebedi yurt” edinmek için savaşacaklarını biliyor, ALLAH’a güveniyorlardı.
Borular öttü, kösler vurdu, kılıçlar çekildi, atlar kişnedi.
Tekbir sesleri Malazgirt Ovası’nı uzun süre çınlattı. Savaş oldu, zafer Müslümanlara güldü. Ve kibirli İmparator Romen Diyojen, Sultan Alpaslan’a esir düştü.
Alpaslan, çadırına aldırdı Romen Diyojen’i… Sordu;
“Beni yakalasaydınız ne yapardınız?”
Romen Diyojen, utana sıkıla cevap verdi;
“Ya atımın kuyruğuna bağlar sürüklerdim veya bir demir kafese kilitleyip diyar diyar gezdirirdim.”
Tekrar sordu:
“Benim, size ne yapacağımı sanıyorsunuz?”
“Ya boynumu hemen vurduracaksınız yahut da benim size yapmayı tasarladığım gibi demir kafese kapatıp şehir şehir dolaştıracak ve zaferinizle övüneceksiniz.”
Sultan Alpaslan, yanındakilere döndü. İmparator’u işaret ederek,
“İşte aramızdaki fark!” dedi.
Sonra tekrar İmparator’a baktı;
“Sizi serbest bırakacağım İmparator…”
Romen Diyojen dondu kaldı. Verecek hiçbir cevap bulamadı. Yutkundu ve olduğu yere çöktü.
“Ne kadar büyük olduğunuzu şimdi anlıyorum.” diyebildi.
(Kaynak: Tarihimizde Yaşanmış Öyküler (syf.9-10-11) / Yavuz Bahadıroğlu)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder